و اما راویان اخبار و ناقلان آثار و طوطیان شکرشکن شیرینگفتار و خوشهچینان خرمن سخندانی و صرافانِ سر...و اما راویان اخبار و ناقلان آثار و طوطیان شکرشکن شیرینگفتار و خوشهچینان خرمن سخندانی و صرافانِ سرِ بازارِ معانی و چابکسوارانِ میدانِ دانش، تَوسَنِ خوشخرامِ سخن را بدین گونه به جولان درآوردهاند که...
خلاصه:
ادبیات داستانیِ عامه به مجموعهای از روایتهای تخیلیِ سرگرمکننده و آموزنده گفته میشود که در قالب نظم یا نثر، بهصورت شفاهی یا مکتوب، در میان مردم رواج داشته و در کنار ادبیات رسمی قرار میگیرد. افسانه، اسطوره، حکایت، مَثَل، لطیفه، نقل و آواز از رایجترین گونههای آن هستند.
قصههای عامیانه معمولاً روایتهایی کهناند که بهصورت شفاهی یا مکتوب، نسلبهنسل منتقل شده و ریشه در فرهنگ قومی دارند؛ هرچند «کهن بودن» مفهومی نسبی است و مرز آن همواره محل بحث بوده است.
منابع متنی و صوتی:
1. کتاب «زبان و ادبیات عامه ایران»؛ حسن ذوالفقاری؛ 1394.
2. آهنگ «غم جهان» از غلامحسین بنان-لینک دانلود:
https://musiceman.net/new-music/%D8%A2%D9%87%D9%86%DA%AF-%D8%
Hanieh